قلب من برای میراثمان می‌تپد

قلب من برای میراثمان می‌تپد

انسان مترقی و نه لزوما متمدن هزاره سوم در جستجوی کیفیت‌های پنهان شده‌ی زیرلایه‌هایی چون شهرنشینی، ماشینی شدن و اتوماسیون، راهی جز پرداختن به اصالت‌ها و صیانت از میراث بشری در گذشته‌ی خود ندارد.

سفال و سرامیک پیشینه‌ای ده هزارساله و بیش‌تر از فرش و حتی مقارن با یکجانشین شدن انسان‌ها در فلات ایران دارد، زمانی که ما حافظه زیستی خود را از دست نداده بودیم و از طبیعت الهام و آموزش می‌گرفتیم و به بهترین شکل آن را حفظ و حراست می‌کردیم، نیازهای خود را از آن تامین می‌نموده و برای آن هم بسیار احترام قائل بودیم.

از خاک، گِل و از گِل، ظرف برای خوردن، لوح برای نوشتن و حتی آجر برای ساختن می‌ساختیم و ساخته‌هایمان به دقیقه‌ای به خاک تبدیل می‌شدند، اما امروز زمین دچار بحران پلاستیک شده است. ارائه‌ی محصولِ مربوط به مدیریت اوقات فراغت شهروندان با موضوعات صیانت از میراث سرزمین، میراث ناملموس از جنس هنر سفال و سرامیک و میراث ملموسی مانند اثر خلق شده و جاری کردن این فهم در لحاظات افراد می‌تواند به بقا و ترویج صور پایدار مصرف و زندگی دامن بزند.

آنسویی‌ها در آنسوی چهره شهرنشینی ما را به تمدن گِل و هنر رنگ و لعاب می‌برند تا یادمان نرود ما چه بودیم و چه باید باشیم.

علی شادلو 

دبیر کمپین قلب من برای میراثمان می‌تپد