قوری‌های گل قرمزی

یکسری قوری خریده بودیم. اما در عرض یک هفته ۸ تاشون دراشون شکست. یکیش رو حامد شکوند، یکیش رو‌ ساسان، یکیش رو‌ من و بقیه هم توسط میهمانان دیگه‌ی آنسو.
کلی بازار رو بالا پایین کردیم تا شاید بتونیم با هزینه کم، فقط در بخریم که نبود و نبود. کلی حرص خوردیم و مجبور شدیم قوری جدید بخریم و به درشون نخ بزنیم که نیوفتن.
یه روز به خانم مدیر گفتم چرا اینها رو نمی‌ندازی دور، الکی جا گرفتن. گفت دلم نمیآد. اینها اولین قوری‌های ما بوده که به خاطر بی توجهی ما شکسته.
راست می‌گفت. قوری‌ها به گردن ما حق داشتن. رفتم‌ بیرون. چند تا دسته گل خریدم و دادم به خانم رییس تا بذاره تو‌ قوری‌ها. این شد‌ که الان همه‌ی میزای آنسو پر شده از قوری‌های گل قرمزی.